November

Spanische politische Komödie, in der der junge Alfredo im Madrid der 1990er Jahre eine Straßentheatergruppe gründet, die sich aus der Hausbesetzerszene zusammensetzt. Als die Gruppe mit der ETA kollaboriert, entstehen Probleme ungewohnten Ausmaßes. Die Gruppe droht zu zerbrechen.

Empujado por su espíritu todavía idealista, Alfredo decide crear "un arte más libre, hecho con el corazón, capaz de hacer que la gente se sienta viva". Su concepto del teatro va más allá del escenario, se traslada a la calle, cara a cara con el público esperando que éste se implique, provocándolo si es necesario. Sus actuaciones cargadas de denuncia social, sin límites ni censuras, llevan a poner en alerta a las fuerzas del orden público...

Alfredo, sanatın dünyayı değiştirebileceğine ya da, belki daha doğrusu, dünyanın vaziyetini değiştirirebileceğine hâlâ inanmaktadır. Özgür düşünceli arkadaşlarıyla biraraya gelip Kasım adını verdikleri tiyatro grubunu oluşturur; para kabul etmeyeceklerine dair temel bir prensibe dayanan kendi manifestolarını yaratırlar. Metro, caddeler ve herhangi bir kamu alanı sanatsal yaratıcılık mekânına dönüştükçe eğlence başlar. Oyuncular yoldan geçenlerle karşılıklı ileşitim kurarlar: oyun oynar, şarkı söyler, çılgın kostümler giyip danseder, kendilerini ifade etmek için pek çok farklı yöntem denerler. Polis malzemelerine el koyduğunda, bu, grubu sadece daha fazla ateşler ve performansları gittikçe daha yüklü bir sosyal bilinç kazanır. Ancak grup para karşılığı bir iş teklifi aldığında hangi yoldan gitmeleri gerektiği konusunda oyuncuların fikirleri birbirlerinden farklıdır

Impelled by a spirit which still preserves a patina of idealism, Alfredo arrives to Madrid with the intention to create "a performance that is free, straight from the heart, capable of making people feel alive". His concept of what acting should be begins beyond the stage, out in the streets face to face with the public. Outdoors, in any town square, in a park or in the city's most commercial street, Alfredo and his troupe November start the show; demons to provoke passers-by, displays of social conscience, actions taken to the extreme to put the forces of law and order on full alert. There are no limits, no censorship; only ideas which are always valid so long as the public ceases to be the public and becomes part of the show swept by surprise, fear, tears or laughter. Theater as life, life as theater… there is no longer any difference.

Tagline

Shut down the theaters, the performance has hit the streets!