Ray Charles was blind, zwart én verslaafd - aan vrouwen, drugs en geld - maar groeide desondanks uit tot de een van de grootse artiesten in de Amerikaanse popgeschiedenis. Zoals hij zelf verwoordde: 'I was born with music inside me. It was a necessity for me-like food or water.' Zijn muziek verbindt alle mensen, alle klassen van de bevolking en alle nationaliteiten. Maar meer nog bracht hij in de roerige jaren vijftig en zestig wit en zwart bij elkaar. Deze documentaire schetst aan de hand van interviews, historische opnames, archieffoto's, concertfragmenten, een beeld van het belang dat Ray Charles had voor het zelfbewustzijn van de zwarte bevolking, maar ook voor de ontwikkeling van blanke muzikanten.
A combination of special archive material from the seventies and newly made interviews with Paul Simon and Art Garfunkel. That is the beating heart of this documentary.
Writer Anil Ramdas leaves the Netherlands in bewilderment with his self-chosen death in 2012. Even his best friends did not see his abrupt end coming. How did it get this far?
