De jongeren werken deze week in de goudmijnen van Badakessa in Ethiopië. Ze worden letterlijk en figuurlijk in het diepe gegooid en geconfronteerd met de harde werkelijkheid van het leven in de goudmijn. Onder de extreme omstandigheden waaronder ook de lokale arbeiders elke dag dit luxeproduct vervaardigen, wordt er keihard doorgewerkt. Van het geld dat ze verdienen, moeten ze zien te overleven tussen de locals. Een ware cultuurshock voor de zes die gewend zijn aan privacy, luxe en comfort
De groep reist af naar het zuiden van Ethiopië. In het plaatsje Aleta Wondo worden de zes Nederlanders geconfronteerd met de keiharde werkelijkheid van de koffieplantage. Ze leven en werken met de locals. De verbijstering is groot als aan het eind van de dag hun loon wordt uitgekeerd. Ook worden de verschillen tussen arm en rijk pijnlijk voelbaar als de groep wordt opgesplitst, drie van hen slapen bij de baas van de plantage en de andere drie slapen bij een arbeidersgezin.
De zes Nederlanders aan het werk in een leerlooierij in Ethiopië om te zien hoe de grondstof van tassen en schoenen gemaakt wordt. Het is het smerigste werk tot nu toe. En als veganiste Daphne om principiële redenen afhaakt, dreigt de groep te weinig geld te verdienen.
Jordi, Hielke en Lotte zijn terecht gekomen in de sweatshops van Ethiopië en moeten werken onder afgrijselijke arbeidsomstandigheden. Er is geen ventialtie en er wordt veel met lijm en chemicaliën gewerkt. De tegenstelling met de andere drie is groot, zij werken in een goed georganiseerde schoenenfabriek. Maar ze verdienen heel slecht. Bovendien mag er niet gesproken worden en dat valt de Nederlanders zwaar.
Deze aflevering begint in Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh. Het contrast tussen deze Aziatische metropool met vijftien miljoen inwoners en Afrika valt de kandidaten zwaar. De 22-jarige Annejet komt de groep versterken en samen komen ze terecht in de bizarre handel in menselijk haar. Ze reizen van de hel van Dhaka naar de mooie dorpjes op het platteland. Maar of de mensen het daar beter hebben?
In deze aflevering reizen de luxepaardjes met de nachttrein naar Kuhlna naar de garnalenkwekerij. In de trein leren ze dat door de klimaatveranderingen bijna geen rijsttteelt meer mogelijk is in Bangladesh en dat er daarom veel garnalenkwekerijen zijn. Veganiste Daphne houdt vast aan haar principes en vind het ondenkbaar dat ze hier gaat werken. De groep zal het zonder haar moeten stellen. Bij het schoonmaken van de vijver doet Daphne weer mee maar de samenwerking met de rest van de groep gaat niet bepaald lekker. Majellie krijgt het aan de stok met de grote baas die haar na een lange werkdag resoluut afstraft met een taak.
Bangladesh is een van de grootste kledingproducenten ter wereld. Bijna iedereen heeft wel iets in zijn kledingkast dat made in Bangladesh is. De kandidaten gaan aan de slag in een van de duizenden textielfabrieken van Dhaka. Hier komen de kleren van het populaire merk Monki vandaan: modieus en toch betaalbaar. Maar tegen welke prijs worden ze gemaakt?
De groep splitst en gaat aan het werk in de sweatshops in Dhaka. De meiden komen in een naaiatelier terecht en de jongens moeten strijken. De werkomstandigheden zijn er slechter dan ze ooit gezien hebben. Er wordt zeven dagen per week gewerkt, van 9 uur 's ochtends tot 12 uur 's avonds. De arbeiders komen nauwelijks buiten. De groep brengt ook een bezoek aan de vuilnisbelt waar ze zien hoe mensen die nergens aan werk kunnen komen, op zoek gaan naar afval om te verkopen. Daarnaast bezoeken ze een Unicef kinderopvang.