Rok 1938. Józef Stalin wydaje rozkaz likwidacji obcych szpiegów. Celem służb stają się osoby legitymujące się niemieckim, japońskim lub polskim pochodzeniem. Jednym z aresztowanych jest Eugen German, ojciec małej Ani.
Irma dociera wraz z matką i Anną do Taszkientu. Próbuje dowiedzieć się czegokolwiek o aresztowanym mężu. W siedzibie zarządu NKWD spotyka majora, z którym rozmawiała w pociągu. Mężczyzna radzi jej, aby zmieniła narodowość, jeśli nie chce z rodziną trafić do obozu. Wkrótce umiera młodszy brat Ani.
Ania zaprzyjaźnia się z Hermanem Bernerem, który robi wszystko, aby pomóc Germanom. Irma wychodzi za niego za mąż. Ich szczęście nie trwa długo, bo wkrótce wojskowy otrzymuje powołanie i musi wyjechać. Tymczasem na ślad Irmy wpada Walentyn, który znowu zaczyna ją prześladować.
Ania dowiaduje się, że Herman zginął pod Lenino w 1943 roku. Matka i babcia postanawiają powiedzieć jej też o losach ojca. Dziewczyna ma żal do nich, że tak łatwo uwierzyły w śmierć Eugena.
jest rok 1966, przełomowy rok w karierze Anny German. Anna German (Joanna Moro) po dwa lata po zdobyciu pierwszej nagrody na festiwalu w Opolu dostaje propozycję kontraktu we Włoszech od producenta muzycznego Pietro Carriaggi (Gilberto Idonea). Anna German zgadza się na 3 lata wyjechać do Włoch. Jej narzeczony Zbigniew Tucholski (Szymon Sędrowski) nie może się pogodzić z tą decyzją.
