Listopad 1916 roku. Młody Eugeniusz Bohdan Junod przygotowuje się do matury. Wolny czas uwielbia spędzać w kinoteatrze URANIA, który prowadzi jego ojciec. W nauce nie pomaga mu także uczucie do rówieśniczki Ady. Gdy pewnego dnia sprawy szkolne bardzo się komplikują, a relacja z Adą okazuje się wyłącznie jednostronna, Bohdanowi pozostaje próba realizacji marzenia o wielkiej karierze aktorskiej.
Eugeniusz próbuje rozpocząć karierę teatralną w Warszawie. Droga na scenę okazuje się jednak bardzo trudna i zamiast do teatru, Eugeniusz trafia do przytułku dla bezdomnych. Nie poddaje się jednak i walczy o realizację marzeń. Nieoczekiwanie z pomocą przychodzi poznany w teatralnej kawiarni inny młody warszawski aktor Karol Hanusz.
Eugeniusz otrzymuje angaż biletera w poznańskim teatrze Apollo. Każdą wolną chwilę spędza podglądając próby do spektaklu. Za namową Niny Eugeniusz zaczyna uczęszczać na lekcje tańca i śpiewu prowadzone przez starego aktora. Wkrótce dostaje szansę debiutu na poznańskiej scenie.
Minęły dwa lata. Zdesperowany Eugeniusz mieszka w Pabianicach pod Łodzią, gdzie występuje w miejscowych spelunkach. Miasto pogrążone jest w epidemii grypy hiszpanki. Eugeniusz razem z rodzicami przeprowadza się do Warszawy i z jeszcze większą determinacją rozpoczyna walkę o sukces na scenie.