Από τη στιγμή που ο λόχος του Αντώνη μετατέθηκε σ’ ένα ενεργό χαράκωμα τα πολεμικά καθήκοντα είναι καθημερινά με αποτέλεσμα να είναι συνεχείς και οι απώλειες σε έμψυχο υλικό. Αυτό οδηγεί σε παραφροσύνη και σε λιποταξία. Ήδη στο Σύνταγμα και στο λόχο εμφανίζονται τα πρώτα περιστατικά. Οι εντάσεις και οι συνεχείς βομβαρδισμοί μεταβάλλουν και τον ψυχισμό εθελοντών που από την πρώτη στιγμή βρέθηκαν στο πλευρό της Εθνικής Άμυνας. Ένας τέτοιος είναι κι ο Γιγάντης. Τον έχει κυριεύσει ο φόβος κι ο πανικός και μένει σ’ ένα αμπρί έξω από το κεντρικό χαράκωμα περιμένοντας πότε θα τον πετύχει ένα θραύσμα από οβίδα για να ησυχάσει για πάντα.
