Wat gebeurde er nu precies in de nacht van 31 januari op 1 februari 1953? Een reconstructie van die fatale nacht. Ooggetuigen vertellen wat ze, vaak als jonge kinderen, hebben meegemaakt. 'Mijn vader zette net de laatste stap op zolder en de trap sloeg weg.' Reddingswerkers zijn dagenlang in touw om mensen van de daken te redden. Een van hen vertelt hoe ze vijf dagen achtereen aan het werk was. 'Je bent net een machine, je doet het, je denkt niet meer.' Ook het verhaal van de Urker vissers die te hulp schoten en van een Terschellingse kapitein en zijn bemanning, die tot de eerste slachtoffers van de ramp behoorden.
Was de Watersnoodramp te voorkomen geweest? Waterstaatkundig ingenieur Johan van Veen schreef al het eerste Deltaplan en waarschuwt voor dijkdoorbraken. Maar zijn woorden worden in de wind geslagen.
'Je moet door.' Jarenlang is dat het devies in Zeeland en de andere zwaar getroffen gebieden in Nederland. Er wordt niet of nauwelijks over de Watersnoodramp gepraat. Wat dat betreft is er een parallel met andere grote traumatische gebeurtenissen in de 20e eeuw, zoals de Tweede Wereldoorlog. Het idee is: stop het weg en het verdwijnt. Maar dat is niet zo. Pas na veertig jaar, nadat vanuit Den Haag de eerste landelijke herdenking wordt georganiseerd, worden de trauma's langzaamaan bespreekbaar. Ooggetuigen vertellen over hun traumaverwerking - of het gebrek daaraan - en de zogeheten 'stormneurose'.
Wat hebben we geleerd van de Watersnoodramp en is dat voldoende om Nederland droog te houden? Aandacht voor de discussie over de Deltawerken, de strijd tegen het water, klimaatverandering, maar ook over het ontsluiten van Zeeland, de groei van toerisme in de provincie en het verhaal van de Biesbosch. De gevolgen van de Watersnoodramp, positief en negatief, komen aan bod.