Μια σιωπή, απόκοσμη, σκεπάζει το νησί. Λίγο πριν όλα, αρχίσουν να ουρλιάζουν. Η Ηλέκτρα με τον Παύλο τρέχουν καβάλα σε δύο άλογα. Ο Βλάσης τρέχει, αναζητώντας τη Νεφέλη. Μπαίνει λαχανιασμένος στο σπίτι του πατέρα της και βρίσκει τον Σωτήρη να κείται αιμόφυρτος. Η Νεφέλη; Πού είναι; Η Δανάη; Πώς γίνεται να βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα του αναμορφωτηρίου; Η Αγνή παλεύει να πείσει τον Νικόλα να πάνε στο νοσοκομείο. Στο αίμα τους, το δηλητήριο που της έδωσε ο ίδιος. Το παιδί μας, Νικόλα, ουρλιάζει εκείνη. Μα ο Νικόλας, στρέφει αλλού το βλέμμα. Το αρχοντικό των Βρεττών, ζωσμένο στις φλόγες. Καταμεσής στο σαλόνι, αναίσθητοι ο Βρεττός και η Τιτίκα… Και στην όχθη του ποταμού, η Νεφέλη, αναίσθητη κι αυτή, με το νυχτικό της γεμάτο αίματα. Ένας αέρας παρασύρει τα πεσμένα φύλλα στα καλντερίμια της Αρσινόης. Φθινοπώριασε. Και όλα, είναι κατακόκκινα...