Terwijl zijn dochter in het ziekenhuis ligt, kijkt Pieter Derks verwonderd om zich heen. Hij rekent op zijn eigen, vrolijke, nuchtere manier af met de waan van de dag, met de tijdgeest, met zichzelf en met alle onzin die ons dagelijks verkocht wordt. Peuteren aan wat we vanzelfsprekend vinden; hij vindt dat nou eenmaal het allerleukste om te doen. De zaken omdraaien, uitwringen, van alle kanten bekijken, en dan op hun plek zetten. Altijd klaar om een paar rake grappen uit te delen. Zijn doel? Een vrolijke avond! En dan de dag erna constateren dat je toch met een andere bril om je heen kijkt.