Το παλλόμενο φως της επιγραφής «ΑΝΟΙΧΤΟ» που θα συναντήσει κανείς σχεδόν σε όλες τις καντίνες είναι, το λιγότερο, ανακουφιστικό για κάθε ξενύχτη που αναζητεί εναγωνίως ένα γρήγορο και νόστιμο «μεταβραδινό». Μία νυχτερινή βόλτα στους κεντρικούς αλλά και πιο κρυμμένους δρόμους της Αθήνας θα επιβεβαιώσει ότι οι καντίνες ξορκίζουν εκτός από την πείνα και τη μοναξιά που κυριαρχεί στο νυχτερινό τοπίο. Από τα μικρά πρόχειρα στημένα καρότσια μέχρι τα σύγχρονα «βρόμικα», οι καντίνες (είτε στηρίζονται σε ρόδες είτε πατούν στη γη) αποτελούν το στέκι που στεγάζει την ένοχη απόλαυση για την κατανάλωση μιας αμαρτωλής λιχουδιάς, την οποία αναζητούν όλοι τις τελευταίες ώρες της ημέρας που φεύγει και τις πρώτες, της ημέρας που έρχεται. Οι καντίνες ξεχωρίζουν για την αισθητική τους. Εκκεντρικές μέσα στην απλότητά τους αδιαφορούν για την ύπαρξη του σερβίτσιου και του τραπεζομάντηλου των «καθώς πρέπει εστιατορίων», φέρνοντας σε επαφή τον πελάτη με το «αντικείμενο του πόθου του» χωρίς απολύτως καμία διαμεσολάβηση. Από την άλλη, οι άνθρωποι της καντίνας είναι πλήρεις: υλικών και φαντασίας που διαθέτουν στο μαγειρικό τους οπλοστάσιο και εμπειριών από τις τόσες ιστορίες και περιστατικά που τους έχουν συμβεί στο πέρασμα των χρόνων. Ήρεμοι και ετοιμοπόλεμοι να ικανοποιήσουν από τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο με το φαγητό τους μέχρι και την πιο πεινασμένη ψυχή με τον καλό τους λόγο, οι άνθρωποι της καντίνας θα κυριαρχούν πάντα σε κάποια ιστορία από τα ξενύχτια μας! Τα «Στέκια» πραγματοποιούν ένα νυχτερινό γαστριμαργικό ταξίδι στις καντίνες της Αθήνας, συναντούν τους ανθρώπους τους, μαθαίνουν τα μυστικά του καλού «βρώμικου» και διαπιστώνουν ότι ένας ταξιτζής, μία δημοσιογράφος, ένας συγγραφέας και ένας Παοκτζής έχουν κάτι κοινό: περιμένουν το ίδιο καρτερικά στην ουρά για ένα σάντουιτς με «απ’ όλα»! Πιο συγκεκριμένα, στην παρέα μας βρίσκονται (με αλφαβητική σειρά) οι: Νάσος Αγουρίδης (ιδιοκτήτης καντίνας), Αντώνης Αρβανιτάκης (ιδιωτικός υπάλληλος), Κωνσταντίνα Βεκιάρη (κληρονόμος), Χρυσάνθη Γ