Αν στην Τέχνη υπάρχει η μπλε περίοδος, η μόδα, ειδικά η ελληνική μόδα, μόλις έχει αρχίσει να ανακαλύπτει τη δική της μπλε περίοδο. Nα εμπνέεται χωρίς ενοχές από τη μεσογειακή της κληρονομιά. Και οι λέξεις-κλειδιά; Δωρικότητα, συναισθήματα, αντιθέσεις, απόλυτη γεωμετρία. Μινιμαλιστικές προτάσεις σε ρούχα και αξεσουάρ που υπονοούν την Ελλάδα χωρίς να την ξεπουλάνε. Οι Ζeus+Dione, η Δήμητρα Κολοτούρα και η Mareva Grabowski, ύστερα από μια ιδέα που γεννήθηκε στη Σύρο, αποφάσισαν να ξαναζωντανέψουν αργαλειούς, παραδοσιακές διαδικασίες, ξεχασμένους τεχνίτες και τεχνικές. Την Ελλάδα της απλότητας, της ουσίας αλλά και του φιλότιμου. Επίκαιρο ντιζάιν, σχέδια με ιστορία, μύθοι σε εξέλιξη, χωρίς τάσεις. Μόνο σχεδιαστικές κατευθύνσεις, ιστορίες που ζωντανεύουν σε μπλε ύφασμα. O Γιάννης Τσεκλένης ήταν ο πρώτος που επέμενε και φώναζε για να ακουστεί, πως η ελληνική μόδα πρέπει να βγει προς τα έξω με συλλογές resort, δηλαδή ρούχα διακοπών, 12 μήνες τον χρόνο. Η Δωροθέα Μερκούρη είναι μοντέλο, ηθοποιός, μούσα με έντονο και χαρακτηριστικό μεσογειακό ταπεραμέντο. Έχει υποδυθεί ρόλους στην πασαρέλα, έχει δώσει το στίγμα της σε φωτογραφήσεις, εξώφυλλα, σε διαφημιστικά σποτ και κινηματογραφικές ταινίες. Σχεδόν πάντα βρίσκεται μέσα σε εικόνες που υπονοούν Ελλάδα, παίζουν με το φως, δίνουν μια μπλε πινελιά στην τέχνη και τη μόδα. Ο Στέλιος Κουδουνάρης είναι σχεδιαστής μόδας ή μάλλον, δικτάτορας του στιλ όπως θα πει για τον εαυτό του. Προτού ακόμη ασχοληθεί επαγγελματικά με το στιλ, είχε ήδη συμπληρώσει μια δεκαετία στη μόδα. Η Μία Κόλλια είναι δημοσιογράφος. Καταγράφει και επικοινωνεί τις επιρροές και τις συνδέσεις της μόδας με όλους τους χώρους της τέχνης, αλλά και τις ιστορίες των ανθρώπων που συναντά. Θυμάται τις καλύτερες στιγμές της ελληνικής μόδας, αναφέρεται στις μπλόγκερ, τις μεγάλες αλλαγές στον παγκόσμιο χάρτη, τη γρήγορη μόδα Και την αιώνια καλοκαιρινή. Η Σόφη Δελούδη, έχοντας πίσω της μια πολυετή εμπειρία στο χώρο του design, σχεδιάζει μαγιό και beachwear, υπονοώντας την ελλην
Ιστορίες τέχνης. Ιστορίες μόδας. Όταν ο Γιάννης Τσεκλένης εμπνεόταν από τους Ιμπρεσιονιστές, είναι διότι η μόδα είναι τέχνη και η τέχνη ζει μέσα στη μόδα. Η τέχνη χρησιμοποιεί τη μόδα για να αποδώσει νοήματα, να περάσει μηνύματα μέσα από την επιλογή του κατάλληλου ρούχου, του σωστού αξεσουάρ, του πιο ταιριαστού χτενίσματος. Η σημειολογία της μόδας μέσα στην τέχνη είναι ένα συναρπαστικό πεδίο, που σφύζει από πληροφορία. Και στιλ! Η μόδα εμπνέεται εδώ και δεκαετίες από τα εικαστικά, τη φωτογραφία, την αρχιτεκτονική, τη μουσική. Ζωντανεύει στην πασαρέλα σελίδες από τη λογοτεχνία και την ποίηση, σκηνές από τον κινηματογράφο, το θέατρο, τον χορό και την όπερα. Κάθε νέα κολεξιόν συνοδεύεται από χιλιάδες αναφορές. Μια καλλίγραμμη ωδή στην Τέχνη. Κι αν θελήσουμε να αναζητήσουμε την άκρη του νήματος; Οι σχεδιαστές δεν θα αποκαλύψουν την πηγή της έμπνευσης, εκτός κι αν πρόκειται για κάποιο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό πρότζεκτ. Διαφορετικά, δεν θα μιλήσουν εύκολα για το τι αποτέλεσε το αρχικό κομμάτι του παζλ. Ίσως γιατί συχνά δεν το γνωρίζουν ούτε και οι ίδιοι. Η Έλενα Κουντουρά, μετά τη σπουδαία αθλητική της καριέρα και χρόνια πριν ανέβει στο βάθρο της πολιτικής, ως υπουργός τουρισμού, υπήρξε διευθύντρια περιοδικών. Αλλά και η Ελληνίδα – μοντέλο με την πιο μεγάλη και ξεχωριστή διεθνή καριέρα τη χρυσή εποχή των ‘90ς. Η Έλενα Κουντουρά γνώρισε εκ των έσω και πρωταγωνίστησε στην παγκόσμια μόδα, στο πιο υψηλό και απαιτητικό της επίπεδο. Βρέθηκε κυρίως στην καλλιτεχνική πλευρά της μόδας, ως κεντρικό πρόσωπο σε εικόνες «έργα – τέχνης» που έχουν μείνει στην ιστορία. Της μόδας και της τέχνης. Για τη Mary Katrantzou όλες οι μορφές τέχνης συγκεντρώνονται σε ρούχα που φοριούνται, αναπνέουν, ζωντανεύουν. Σε δημιουργίες που δεν χαρακτηρίζονται από τάσεις και συχνά ίσως όχι από πρακτικότητα. Μας νοιάζει; Ο Kωνσταντίνος Ρήγος ακροβατεί ανάμεσα στον χορό και τη μόδα, την όπερα και τη μόδα, την έκφραση της κίνησης και την αισθητική. Αναλόγως του ρόλου, ψάχνει για ρούχα ευκίνητα ή ρούχα στατικά
Ιστορίες υψηλής ραπτικής με υψηλή φαντασία. Ιστορίες με ξενύχτι στα ατελιέ, ιστορίες με κεντήματα και χάντρες Μόδα εκτός ορίων, budget και συνόρων. Δημοσιογράφοι, λαμπεροί καλεσμένοι, φωτογράφοι. Mοδίστρες που ξενυχτούν κάθε έξι μήνες για ολόκληρες βδομάδες, προκειμένου να βγάλουν πατρόν υψηλών προδιαγραφών. Για τη δημιουργία ενός και μόνο φορέματος υψηλής ραπτικής, απαιτούνται 100 με 400 ώρες προσήλωσης και 500 μέτρα τούλι! Την ώρα όμως που παρακολουθείς μια επίδειξη μόδας, δεν σκέφτεσαι το στόρι από πίσω. Δεν σε αφορά ο ρεαλισμός, η καθημερινότητα, τα εγκόσμια. Ίσως μόνο τα κοσμικά. Μπαίνεις στον χωροχρόνο της μόδας που συμβαίνει τώρα. Μαγεύεσαι από τη μουσική, υπνωτίζεσαι από τον βηματισμό των μοντέλων. Ποιες άραγε κάθονται στην πρώτη σειρά των επιδείξεων υψηλής ραπτικής εκτός συνόρων; Σταρ με λαμπερό ή εφήμερο άστρο. Bασίλισσες με ή χωρίς θρόνους και δανεικά στέμματα, πριγκίπισσες με ή χωρίς τους πρίγκιπές τους. Όλες και όλοι φανατικοί συλλέκτες ρόλων ζωής. Και ποιες αγοράζουν αλήθεια, τα ρούχα της υψηλής ραπτικής; Αυτές που μπορούν, είναι η σωστή απάντηση. Αυτές οι οποίες ένα τέτοιο δημιούργημα μπορούν να το υποστηρίξουν και ίσως να το αναδείξουν στοχεύοντας να αναδειχθούν φορώντας το. Ιστορίες Υψηλής Ραπτικής made in Greece. Αναρωτιέστε πόσο κοστίζει τελικά ένα ρούχο ή ένα αξεσουάρ που χαρακτηρίζεται κουτύρ; Κανείς δεν μοιάζει να έχει ιδέα. Σκεφτείτε ρούχα που κεντούν με ολομέταξα λουλούδια οχτώ κυρίες επί τρεις εβδομάδες. Καφτάνια που μαρτυρούν 1800 εργατοώρες. Κοστίζει γιατί αξίξει. Ο Βασίλης Ζούλιας ανήκει στους σχεδιαστές που στήνουν κουτύρ ιστορίες, προκαλώντας έντονα συναισθήματα στη γυναίκα που επιλέγει να τις αφηγηθεί, πέρα από τάσεις και κανόνες. Ο Κώστας Κουτάγιαρ είναι ένας φωτογράφος που έχει δημιουργήσει εικόνες που αποτυπώνουν συναισθήματα και αντέχουν στο χρόνο σαν εικόνες τέχνης. Έχει ζήσει μια εποχή που τα περιοδικά έστηναν τις δικές τους υπερπαραγωγές. Ο Δημήτρης Πέτρου, ένας σχεδιαστής που ανήκει στη dream team της ελληνικής σκηνής, υπηρετεί
«Δεν υπάρχει πιο ερωτική απόχρωση στην παλέτα της μόδας από τη χρυσή», έλεγε μετά την επίδειξη του ο Valentino. Υπήρξε άραγε χρυσή εποχή για την ελληνική μόδα; Ο καθένας θα δώσει τη δική του απάντηση, βιωματική, γι’ αυτό και αληθινή. Για κάποιον μπορεί να ήταν η δεκαετία του ’70, για άλλον το ’80 και για τους πιο απαιτητικούς, η εποχή του 2004, λίγο πριν και λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Κι αν τελικά είναι σήμερα; Με ελληνικά κοσμήματα που ταξιδεύουν παντού, και brands που συνδέουν έστω κι αργά, ελληνικότητα και εξωστρέφεια; Στον κόσμο του φαίνεσθαι το περιτύλιγμα είναι το παν. Αρώματα βαφτίζονται Gold για να αυξήσουν τις πωλήσεις τους, προσκλήσεις επιδείξεων τυπώνονται με φύλλα χρυσού. Ακόμη και στην ομορφιά βρίσκουμε κρέμες, κραγιόν και σκιές 24 καρατίων. Υγρός χρυσός στο δέρμα, στα χείλη, στα βλέφαρα. Ευτυχώς που στην Ελλάδα έχουμε παράδοση στην ελληνική χρυσοχοΐα. Χρυσά δαχτυλίδια, περιβραχιόνια, περιδέραια, βρίσκουν τη θέση τους σε απρόσιτες προθήκες στα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου. Από το Βρετανικό Μουσείο στο Ερμιτάζ και από εκεί στο Μουσείο Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης. Όμως και η Βουκουρεστίου είναι χρυσή. Και η Σταδίου. Και η Πανεπιστημίου Και όσοι εξακολουθούν να κατηγορούν τη μόδα για επανάληψη, ανακύκλωση, παρελθοντολαγνεία, καλό θα είναι να γνωρίζουν πως η επιστροφή στο χθες, δεν είναι πισωγύρισμα αλλά τρόπος ζωής. Αρκεί να πατάει γερά και να ξέρει να αποκωδικοποιήσει σύμβολα μιας άλλης εποχής. Ιστορίες από χρυσάφι. Η Σοφία Κοκοσαλάκη δικαιούται όσο λίγοι να μιλάει για τη χρυσή Ελλάδα, την Ελλάδα που μας κάνει εθνικά υπερήφανους εντός και εκτός συνόρων. Πόσο μάλλον που σε συνέχεια της χρυσής της καριέρας, έχει αποφασίσει να αφιερωθεί στο κόσμημα. Ένα νέο ταξίδι δημιουργίας με χρυσές αντανακλάσεις Ελλάδας. Και ο Γιάννης Τσεκλένης; Παραμένει ο χρυσός ολυμπιονίκης της ελληνικής μόδας. Έχει κόψει κόκκινες κορδέλες, έχει συλλέξει χρυσά μετάλλια, έχει ανέβει στο βάθρο, στην κορυφή Η Ιωάννα Λαλαούνη μιλάει για το ελληνικό κόσμημα με πάθος
Αρχαία Ελλάδα – αθάνατο ελληνικό και Όλυμπιακό πνεύμα. Παρθενώνας, Αρχαία Ολυμπία και Κνωσός revisited. Kαρυάτιδες, θεά Αθηνά, μητέρες, νύμφες και ερωμένες. Ο χρυσός αιώνας του Περικλή, της τέχνης και της φιλοσοφίας. Όλα τα κλισέ του παρελθόντος που τόσο μας βολεύουν και μας εξυπηρετούν, αλλά κυρίως τόσο πολύ αγαπάμε, μεταφράζονται στο σήμερα. Για να γίνουν διαχρονικές τάσεις, ρούχα που η μαμά τα κρατά για την κόρη και η εγγονή τα βρήκε από τη γιαγιά. Ποια είναι λοιπόν η Ελλάδα που βλέπουν σήμερα και εμπνέονται οι Γάλλοι, οι Αμερικάνοι, οι Ιάπωνες; Αλλά και Έλληνες σχεδιαστές που τολμούν και καταφέρνουν το ακατόρθωτο στο εξωτερικό; Πώς ακριβώς μοιάζει η Ελλάδα που θα θέλαμε να έχουμε, που σίγουρα έχουμε, αλλά το έχουμε ξεχάσει ακόμη κι εμείς οι ίδιοι; Τι αναγνωρίζουν οι ξένοι σχεδιαστές ως έμπνευση από την αρχαία Ελλάδα; Μόδα με ελληνικό περιτύλιγμα και περιεχόμενο. Φαίνεσθαι και ουσία “από την Ελλάδα με αγάπη”. Μόδα με “γνώθι σαυτόν” αλλά και σε φιλοσοφική αναζήτηση εδώ και αιώνες. Για να βρει, να αγαπήσει, να τιμήσει την καταγωγή της. Και επειδή “Πενία τέχνας κατεργάζεται”, να την επαναπροσδιορίσει και μέσα από αυτήν να επαναπροσδιοριστεί ακόμη και εν μέσω κρίσης. Σε χαλεπούς καιρούς που όμως προάγουν τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, το ελληνικό δαιμόνιο. Με ατελιέ που αντέχουν παρά τους κραδασμούς, που συνεχίζουν να τιμούν μια πηγαία παράδοση που δεν γίνεται να αγνοηθεί. Πτυχώσεις, ντραπέ, χιτώνες, αγάλματα που ζωντανεύουν, μυθικές εικόνες, γίνονται έστω και αργά, Ιστορία Μόδας. Γραμμές, μοτίβα, φόρμες και σχέδια με αρμονία και δωρική απλότητα. Εξιστορήσεις μέσα από κοσμήματα, σανδάλια, καθημερινά ρούχα. Μπορεί ο κόσμος να ανακυκλώνει ιδέες, αξίες, παλιά και καινούργια, όμως η Ελλάδα μπορεί και εξιστορεί αέναα επίκαιρες ιστορίες μόδας. Ώστε τα έντονα στοιχεία ελληνικότητας που σεβόμαστε και τιμούμε, να ταξιδεύουν τον κόσμο όχι πλέον ως χιλιοειδωμένο, κουρασμένο φολκλόρ. Ο Γιώργος Παπαλέξης, συνεχιστής της παράδοσης του οίκου Ζολώτα που πλέον μετράει 120 χρόνια, μ
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η παράδοση. Ελληνική και μη, είναι από τα βασικότερα στοιχεία έμπνευσης για τους σχεδιαστές. Κάπως έτσι γεννήθηκαν μποέμ ιστορίες μόδας, έθνικ συλλογές με φλουριά από ελληνικές φορεσιές, φολκλόρ παιχνίδια μνήμης. Tο μυαλό των δημιουργών που υπηρετούν τη λαϊκή παράδοση σήμερα, φεύγει μπροστά για να συνδυάσει αρχέγονες φόρμες με σύγχρονα υλικά. Να ντύσει τη σημερινή καθημερινότητα με μια μελλοντική ενόραση που όμως αγαπάει και τιμάει το χθες. Στη μόδα, οφείλει να έχει κανείς έκτη αίσθηση. Ειδικά, εάν θέλει να φτιάξει πετυχημένες και διαχρονικές έθνικ εικόνες. Να μπορεί να προβλέψει τι θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τα υπόλοιπα. Αυτός είναι άγραφος κανόνας. Κάθε τάση που αποθεώνεται προτού ανέβει στην πασαρέλα, είναι γραφτό να πεθάνει γρήγορα. Ενώ οτιδήποτε μας ξενίζει στην αρχή, γεννήθηκε για να μείνει. Η ελληνική μόδα άργησε πολύ να αγαπήσει οτιδήποτε έθνικ, το εγχώριο φολκλόρ φόντο. Προτιμούσε πάντα να εμπνέεται από ξένους πολιτισμούς και κουλτούρες. Παλιομοδίτικες εικόνες με ένα κλείσιμο του ματιού στο σήμερα. Αιθέρια μακριά φορέματα με διαφάνεια, ανατολίτικα στοιχεία, κρόσσια, νέο μποέμ, πολλές αιθέριες και γενναιόδωρες στρώσεις από ύφασμα. Έθνικ ιστορίες μόδας. Ελληνικές, αυθεντικές, αληθινές. Λουιβιτονέ; Σίγουρα όχι. Made in Hellas, έτσι για αλλαγή. Ο Βαγγέλης Κύρης, φωτογράφος μόδας με αιτία, επενδύει στο παρελθόν με σεβασμό. Για να ξεσπάσει δημιουργικά στο σήμερα, με έθνικ φωτογραφίες, έθνικ συναισθήματα, έθνικ εμμονές, κεντητά αντικείμενα τέχνης που γίνονται ξανά καινούργια! Ως φωτογράφος μόδας, η Calliope, έχει δημιουργήσει τη δική της διάλεκτο. Τόσο με τον πολύ ξεχωριστό τρόπο που ντύνεται η ίδια, όσο και με τον τρόπο που εμπνέεται από παιδικές μνήμες. Από την πατρίδα, τη γεμάτη χρώματα Ελλάδα της παράδοσης αλλά και την Ελλάδα που είναι λουσμένη στο φως. Η Ιωάννα Παπαντωνίου, κάνει μία εφ’ όρου ζωής σπουδή στο ένδυμα. Ενδυματολόγος, σκηνογράφος, ιστορικός του ενδύματος και πρόεδρος του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος,
Σοφία Κοκοσαλάκη. Κάθε φορά που λέμε το όνομα της Ελληνίδας σχεδιάστριας φουσκώνουμε από περηφάνια. Η «δική μας» Σοφία, δεν άφησε το αποτύπωμα της στη μόδα, είναι η ελληνική μόδα! Αφιλτράριστη, αυθεντική, γι’ αυτό και τόσο αληθινή. Καμία φολκλόρ διάθεση, καμία έπαρση κι ας την αποθέωνε ο ξένος και εγχώριος Τύπος, συστήνοντας την κάθε τόσο σαν τη διάδοχο του Alexander McQueen και του John Galliano. Κι ας φορούσαν δημιουργίες της σούπερ μοντέλα και δημοφιλείς ηθοποιοί όπως η Κate Moss, η Κate Hudson, η Anne Hathaway, η Gwyneth Paltrow, η ίδια δεν ήθελε να επικεντρώνεται σε αυτά. Η Σοφία των Ολυμπιακών Αγώνων, με τις κρητικές συλλογές, τα μινωικά αλλιώς, τις συλλογές και τις συνεργασίες της στο Μιλάνο, τη διεθνή αναγνώριση, σίγησε ξαφνικά προκαλώντας θλίψη στον χώρο της μόδας και σε όσους είχαν την ευτυχία να βρίσκονται δίπλα της. Οι «Ιστορίες Μόδας», το Σάββατο 23 Νοεμβρίου, στις 19:00 μμ θα αφηγηθούν την ιστορία της. Ιστορίες από την Κρήτη, τη γενέτειρά της, τα παιδικά της χρόνια, την ενηλικίωση, τα ταξίδια, τις σπουδές της στην αγγλική φιλολογία και αργότερα στο Central Saint Martins, με ροκ ντραπέ, δέρμα, μετάξι, ζέρσεϊ, μουσελίνα, ελληνική μόδα στην αγαπημένη της απόχρωση: τερακότα. Αφηγητές οι σχεδιαστές μόδας Άγγελος Μπράτης, Γιάννης Τσεκλένης, Βασίλης Ζούλιας και Λάκης Γαβαλάς, η φωτογράφος Ολυμπία Κρασαγάκη και ο μακιγιέρ Φρέντυ Καλομπράτσος.
Οι επιδείξεις μόδας στην Ελλάδα δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα αντίστοιχα ντεφιλέ του εξωτερικού. Ή μήπως έχουν; Εδώ και δεκαετίες, οι σχεδιαστές οραματίζονται φιλόδοξα σόου σε κεντρικά ξενοδοχεία, gallery, μουσεία, αλλά και στα ίδια τους τα ατελιέ, προκειμένου να αφηγηθούν πρωτότυπες ιστορίες μόδας με αρχή μέση και τέλος, σενάριο, σκηνοθεσία, και λαμπερή πρώτη σειρά. Η φωνή του αφηγητή, μας παραπέμπει σε άλλες εποχές, σε μία πιο προσωπική σχέση πελάτισσας και δημιουργού. Σήμερα, οι επιδείξεις γίνονται παγκόσμια με ταυτόχρονη αναμετάδοση για να μπορεί κάνει ο καθένας να γίνει πρωταγωνιστής της στιγμής. Τι χρειάζεται για να στηθεί μία ολοκληρωμένη ιστορία μόδας στην πασαρέλα; Καλοκουρδισμένα μοντέλα, έμπειροι μακιγιέρ, συνεργάσιμοι κομμωτές, ένας στρατός από μοδίστρες και φίλους ή γνωστούς του σχεδιαστή που έχουν να προσθέσουν κάτι έστω και την τελευταία στιγμή. Και φυσικά, χορηγοί. Γιατί ένα σόου, όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι, απαιτεί χρήματα. Η μουσική, το soundtrack, o βηματισμός των μοντέλων, ο ρυθμός, η σκηνοθεσία του σχεδιαστή, συμβάλλουν σε ένα αρμονικό αποτέλεσμα που θα μεταφραστεί αργότερα σε πωλήσεις και χειροκρότημα. Το Σάββατο 30 Νοεμβρίου, στην ΕΡΤ «Ιστορίες μόδας», όπως καταγράφονται σε αρκετά χιλιόμετρα πάνω σε τακούνια ή πλατφόρμες, με αρκετά κρύσταλλα και παγιέτες, νυφικά αλλά και πρετ-α-πορτέ. Η Μάρα Δαρμουσλή θυμάται την πρώτη επίδειξη μόδας και τις πρώτες συμβουλές που άκουσε από μία φίλη της μοντέλο. Ο Σωτήρης Γεωργίου θυμάται ένα ταξίδι στην Πορτογαλία και κάτι μαύρες τουλίπες που στάθηκαν η αφορμή για το Black Flower και την γέννηση της πρώτης του συλλογής. Η Σήλια Δραγούνη θα πρέπει να γυρίσει αρκετά χρόνια πίσω για να μας μεταφέρει εικόνες από το ατελιέ της Sonia Rykiel που βρέθηκε σαν 19χρονο κορίτσι ενώ η ιδανική επίδειξη μόδας για την ίδια θα ήταν ένα πάρτι, σαν τον μυστικό δείπνο. Ο Βλάσσης Χολέβας έφτασε ακόμη και στη Νέα Υόρκη για να αφηγηθεί τη δική του ιστορία μόδας με κάτι από Ελλάδα, την ίδια στιγμή που η Χαρά Λεμπέση έπαιξε
Περιοδικά μόδας. Τα ελληνικά περιοδικά έχουν λίγες ασπρόμαυρες και πολύ περισσότερες χρωματιστές ιστορίες να αφηγηθούν. Κανείς δε φαντάζεται σήμερα ότι υπήρχε μία εποχή που όλες οι γυναίκες ανυπομονούσαν να πάνε στο περίπτερο για να αγοράσουν τα φιγουρίνια, περιοδικά με πατρόν, εξώφυλλα που σε έκαναν να ονειρευτείς… Είναι η εποχή που η μαγειρική και οι συνταγές της γιαγιάς, συναγωνίζονται εγχώριες παραγωγές μόδας, με μοντέλα που συστήνονται στο ελληνικό κοινό με το μικρό τους όνομα. Οι δεκαετίες περνούν και τα μανταλάκια στα περίπτερα γεμίζουν από ολοένα και περισσότερους εισαγόμενους πλέον τίτλους. Σήμερα, τα περιοδικά μόδας made in Greece δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από αντίστοιχους τίτλους του εξωτερικού. Πολυτάλαντοι άνθρωποι-ορχήστρα στήνουν ιστορίες εμπορικές, ιδιαίτερες, εναλλακτικές, αβανγκάρντ, ιστορίες μόδας με αρχή μέση και τέλος. Η αρχισυντάκτρια της Vogue, Θάλεια Καραφυλλίδου, θυμάται το πρώτο εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης, τη συνεργασία με τον Γιώργο Λάνθιμο, τι μπορεί να συμβεί όταν έχεις οργανώσει μια διεθνή παραγωγή και χιονίζει στην Αθήνα… Ο Στάθης Σαμαντάς φτιάχνει φωτογενή παπούτσια για σύγχρονες Ιμέλντα Μάρκος με διαφορετικές ονομασίες και τεχνοτροπίες, φλατ, kitten heels και φυσικά, τακούνια, ακόμη και με δερμάτινες…μπούκλες. Η Ολυμπία Κρασαγάκη φωτογραφίζει αναγνωρίσιμα πρόσωπα για εξώφυλλα περιοδικών, εδώ και χρόνια, στο φυσικό φως, αναζητώντας την αλήθεια τους, γι’ αυτό και οι Ιστορίες Μόδας είναι λιγοστές ίσως στο portfolio της αφού την ενδιαφέρουν περισσότερο τα πορτρέτα και οι ιστορίες ανθρώπων που δεν ποζάρουν απαραίτητα με δανεικά ρούχα και αξεσουάρ. Ο Δημήτρης Αργυρόπουλος σκηνοθετεί σελίδες, εικόνες και περιοδικά που έχουν διαχρονική αξία. Η Κάτια Ζυγούλη θυμάται παγωμένα τοπία, στην Τήνο, δύο φωτογραφήσεις σε μία μέρα… Ο Περικλής Κονδυλάτος βάζει την υπογραφή του σε κοσμήματα-ρόλους, υπερμεγέθη, εντυπωσιακά, με γνώση και συναίσθημα, κοσμήματα που αποτελούν από μόνα τους στόρι στις σελίδες των περιοδικών, εντός και εκτός συνόρων.
Σήμερα, που όλοι υποδυόμαστε τους φωτογράφους, με ένα κινητό στο χέρι, μόνο όταν ξεφυλλίζουμε ένα περιοδικό ή βλέπουμε μία φωτογραφία στο Instagram, μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει επαγγελματική φωτογράφηση με σενάριο αυτή τη φορά. Ένα editorial ή στόρι που στήνεται από μία ομάδα ανθρώπων, τον φωτογράφο, τον στυλίστα, τον fashion director του περιοδικού, σε συνεργασία με μακιγιέρ, κομμωτές, πρακτορεία μοντέλων… Η Νόνη Δούνια θυμάται την πρώτη ιστορία μόδας της ζωής της, τα casting, όμορφες αναμνήσεις και εξηγεί γιατί προτιμούσε τις επιδείξεις μόδας πάντοτε από τις φωτογραφήσεις. Πότε αγόρασε ο Χάρης Χριστόπουλος την πρώτη του φωτογραφική μηχανή; Yπάρχει διαφορά άραγε στην φράση “I take pictures” και “I make pictures”; Αρκεί τελικά να βγάζουμε φωτογραφίες ή καλύτερα να τις δημιουργούμε; Η Έστερ Μαστρογιάννη θυμάται τα casting στο εξωτερικό και πόσο καλή εντύπωση έκαναν οι δουλειές των Ελλήνων φωτογράφων. Η Ιωάννα Κουρμπέλα μιλάει για τις εικόνες που γεννιούνται στον δρόμο, ιστορίες μόδας από το οικογενειακό ατελιέ στην Πλάκα, πόσο έχει επηρεάσει το Instagram τη σύγχρονη εξέλιξη της μόδας και πως φαντάζεται τελικά την ιδανική σκηνοθεσία μιας εικόνας που φέρει την υπογραφή της. Ο Βασίλειος Κωστέτσος διάβαζε από παιδί περιοδικά μόδας, είχε φτιάξει μάλιστα και δικό του περιοδικό από φωτοτυπίες, τη συνεργασία του με τα τοπ μοντέλα του παρελθόντος την εποχή που η Linda Evangelista δεν σηκωνόταν από το κρεβάτι της για λιγότερο από 10.000 δολάρια. Για την Αννούσα Μελά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια εικόνα θα συγκεντρώσει σήμερα τα περισσότερα likes, κι ας έχει περάσει και από τον κόσμο των περιοδικών. Η Λάουρα Ντε Νίγκρις θυμάται την εποχή που βρέθηκε να σπουδάζει φωτογραφία, για να γίνει μοντέλο τελικά και στυλίστρια προκειμένου να ανακαλύψει πρόσωπα και να δημιουργήσει ντοκουμέντα του στιλ. Ο Τάσος Βρεττός αφηγείται την πρώτη ιστορία μόδας της διαδρομής του ως φωτογράφος, φωτογραφήσεις με δύσκολες συνθήκες που όμως δεν προδόθηκαν ποτέ στο αποτέλεσμα.
Οι άνθρωποι της μόδας, δημοσιογράφοι, στυλίστες, φωτογράφοι, δεν πιστεύουν στις τάσεις. Οι σχεδιαστές μόδας πάλι σε ολόκληρο τον κόσμο, καλλιτεχνικοί διευθυντές ιστορικών οίκων και brands, τις υπηρετούν με πάθος, τις χαράζουν, τις ακολουθούν, τις λανσάρουν, εμμονικά, κάθε έξι μήνες. Και όλοι εμείς καλούμαστε με τη σειρά μας να τις φιλτράρουμε και να τις αποκωδικοποιήσουμε. Αν υπάρχει ένα ξεκάθαρο μήνυμα πίσω από τις τάσεις είναι πλέον η ανάγκη όλων να βρουν και να διαμορφώσουν ένα πιο προσωπικό στυλ ντυσίματος, να φέρουν το χθες στο σήμερα, να επενδύσουν στις αντιθέσεις και τα απρόοπτα. Ιστορίες με ημερομηνία λήξεως; Μαζί με όλα τα κλισέ της μόδας. Η Αννούσα Μελά έχει μάθει να παίζει με τις τάσεις της μόδας και να πειραματίζεται με τα χρώματα, ίσως γιατί δεν πήρε ποτέ πολύ σοβαρά τον ρόλο της influencer, ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει αυτό. Η Λένα Παπαχριστοφίλου, γκουρού της μόδας, ξέρει να αποκωδικοποιεί ότι συμβαίνει στον παγκόσμιο χάρτη του στυλ, γνωρίζοντας καλά τη φόδρα μέσα στο σακάκι και τα εξώρραφα στο πατρόν, ως σχεδιάστρια, δημοσιογράφος, ενδυματολόγος με άποψη. Ο Θανάσης Κρίκης, φωτογράφος που χαράζει τις δικές του τάσεις με συνέπεια και επαγγελματισμό, αποκωδικοποιεί εικόνες που αφηγούνται ιστορίες. Η Βικτώρια Κυριακίδη, σχεδιάστρια που ταξιδεύει ανάμεσα στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη, προτιμά να αφηγείται λευκές ιστορίες με νυφικά και έξτρα λάμψη. Ο Άγγελος Τσακίρης, σχεδιαστής που εκπροσωπεί τη νεότερη γενιά δημιουργών, παίζει με πανωφόρια και ρούχα-installations έργα τέχνης που φοριούνται κιόλας, δεν φτιάχτηκαν για μια νύχτα στο μουσείο. Ο Μάρκελλος Νύκτας, σχεδιαστής με δεκαετίες στο ατελιέ του να μαρτυρούν τη χρυσή εποχή της ελληνικής μόδας, θυμάται Ιστορίες Μόδας με δέρμα και γούνα, για τη βιωσιμότητα του τότε και του τώρα. Και ο Γιώργος Καλφαμανώλης, φωτογράφος αναγνωρίσιμων προσώπων, προτιμά τα πορτρέτα σταρ, δημιουργώντας τάσεις στα εξώφυλλα, στη σκηνή, στο στούντιο. Αυτό το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου, λοιπόν, στις 19.00 «Ιστορίες Μόδας», περισσότερες ι
Ιστορίες μόδας στο κόκκινο χαλί. Είναι η στιγμή που κάθε διάθεση στυλιστικής υπερβολής, τόσο στην κόμμωση όσο και στο μακιγιάζ αλλά και στις ενδυματολογικές επιλογές των πρωταγωνιστών του κινηματογράφου, της μουσικής, του φαίνεσθαι, ενισχύουν την πασαρέλα του στυλ. Αν άλλαξε κάτι με τα χρόνια; Εξακολουθεί να κυριαρχούν πάντα το μαύρο, οι πέρλες στο λαιμό και τα διαμάντια, τώρα πλέον… επιτρέπονται και τα παντελόνια και τα tuxedo για τις γυναίκες, αλλά και οι δημιουργίες της υψηλής ραπτικής. Γιατί μια αληθινή ντίβα φοράει μόνο αυθεντική haute couture, δημιουργίες που δεν επαναλαμβάνονται. Ο Πάνος Καλλίτσης ξέρει τι θέλουν οι γυναίκες. Και οι άνδρες. Στην αληθινή ζωή, σε μια ξεχωριστή εμφάνιση, μπροστά και πίσω από τα φώτα, κυρίως στα φώτα. Ο Ντίμης Κρίτσας, έχοντας ζήσει στη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ και της ελληνικής μόδας, μπορεί να απομυθοποιήσει εύκολα το κόκκινο χαλί των Όσκαρ… Ο Περικλής Κονδυλάτος σχεδιάζει κοσμήματα-ρόλους, στέμματα για σύγχρονες πριγκίπισσες, παλιμπαιδιστικά σχέδια που αναζητούν τολμηρές πρωταγωνίστριες του τώρα. Η Χαρά Λεμπέση, απολαμβάνει κάθε φορά που βλέπει ένα ρούχο της να περπατάει στο κόκκινο χαλί, γνωρίζοντας ότι η απήχηση της δημιουργίας της θα είναι πιο δυνατή από ποτέ. Η Ολυμπία Κρασαγάκη, φωτογράφος (και) στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών μιλάει σαν πολεμική ανταποκρίτρια, γιατί το κόκκινο χαλί μπορεί να θυμίσει πεδίο μάχης στους επαγγελματίες του χώρου, όσο έμπειροι κι αν είναι. Η Δωροθέα Μερκούρη, ξέρει να ποζάρει στα φλας και να αναδεικνύει τη δημιουργία του σχεδιαστή που έχει επιλέξει. Ένας διαφορετικός ρόλος από αυτόν του σινεμά… Ο Βασίλης Ζούλιας, είναι από τους λίγους σύγχρονους Έλληνες σχεδιαστές μόδας που έχει καταφέρει να δει φορέματα του στις πιο πολυφωτογραφημένες συναντήσεις του θεάματος παγκοσμίως… And the Oscar goes to. Η Βικτώρια Κυριακίδη, σχεδιάζει μάξι φορέματα για black tie εκδηλώσεις, που λαμπυρίζουν στο σκοτάδι και το φως. Αυτό το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου, στις 19.00 «Ιστορίες Μόδας» για ένα απαιτητικό κοι