In the early 1970s, a cunning West Flemish with fast legs outdid the top favorites in the Tour of Flanders: Eric Leman. He wins "Flanders most beautiful" three times in four years. Yet Lemantje has to fight for every ounce of respect from the press, from the competition and especially from Walter Godefroot.
The two rivals Leman and Godefroot give each other anything and ride on the cobbles more against each other than for the victory. The undisputed patron of the peloton remains eternal winner Eddy Merkcx. More than thirty years after the event, he gives Leman a deserved reparation. Roger De Vlaeminck does not let it all get to his heart. He wins three times in the Hell of the North and little by little becomes who he is today: Monsieur Paris-Roubaix.
In het begin van de jaren ‘70 is een sluwe West-Vlaming met snelle benen de topfavorieten te snel af in de Ronde van Vlaanderen: Eric Leman. Hij wint ‘Vlaanderens mooiste’ drie keer in vier jaar tijd. Toch moet Lemantje vechten voor elke gram respect van de pers, van de concurrentie en vooral van Walter Godefroot.
De twee kemphanen Leman en Godefroot gunnen elkaar niets en rijden op de kasseien meer tegen elkaar dan voor de overwinning. De onbetwiste patron van het peloton blijft intussen eeuwige winnaar Eddy Merkcx. Hij geeft Leman ruim dertig jaar na de feiten een verdiend eerherstel. Roger De Vlaeminck laat het allemaal niet aan zijn hart komen. Hij wint drie keer in de Hel van het Noorden en wordt beetje bij beetje wie hij vandaag is: Monsieur Paris-Roubaix.
